Zondag 26 april speelde we de eindronde in Helden. We stonden er goed voor. Twee matchpunten voor op nummer twee en we hadden één vooruit gespeelde partij gewonnen. In de auto er naartoe werden alle mogelijke combinaties van uitslagen besproken, maar waar het gewoon om gaat is gewoon twee partijen winnen en het kampioenschap is binnen.

Bord 2: Mari Jacobs - Theo Nabben: 1-0
Zoals ik al vermeldde stonden we 1-0 voor, vanwege een geweldige partij van Mari.

Gelukkig was Horst bereid om vooruit te spelen en gingen Mari en ik op een donderdagavond in Horst spelen. Althans Mari speelde en ik was alleen maar zenuwachtig. Het leven van een teamleider gaat niet over rozen kan ik u mededelen. Terwijl de leden van Horst hun rapid avond afwerkte zat Mari zeer geconcentreerd achter het bord. Aangezien Mari op vakantie is kan ik u de partij niet tonen, maar Theo zei achteraf dat hij de gehele partij onder druk had gestaan. Wat ook gezegd moet worden is dat Theo zich als een tijger heeft verdedigd, wat de gemoedstoestand van de teamleider geen goed deed. Gelukkig kreeg Mari aan het eind van de avond de felicitaties en konden we onder het genot van een pilsje het eerst punt vieren.

Bord 5: Edwin van de Homberg - Frank van Overbeek: 1-0
Frank was als eerste klaar en hierbij zijn eigen verslag:

Ben blij dat Pinokkio niet kan schaken, want ik zal nooit van hem kunnen winnen.

Waarschuwing: Om te beginnen wil ik een ieder die dit verslagje wil lezen, ernstig waarschuwen voor

de eventuele – medische en misschien zelfs psychische gevolgen – die dit teweeg kan brengen. Het is in opdracht geschreven van mijn schaakpsycho-loog en het zou kunnen zijn, dat je zo verschrikkelijk hard zou moeten lachen om mijn ‘ongelofelijke Haribo-blunder’ en het geschrevene in dit stukje, dat je erin blijft (grapje).

Eigenlijk begon het al bij aankomst op de parkeerplaats van Helden. Wij waren in opperste stemming (ik, in ieder geval zeker) en wij zouden dat varkentje wel eens ff wassen. Het was onze 1e bordspeler Hans, die waarschijnlijk een voorgevoel had. Hij wist namelijk te melden dat een 1-0 voorsprong Mari had in een voorwedstrijd gewonnen) eigenlijk helemaal niet zo gunstig is……, eerder omgekeerd.

Maar in ieder geval had ik onze teamleider (Simon) al een paar keer aangegeven om met zwart te mogen spelen, daar dit mij in de gehele externe competitie - daar kennen ze mijn extravagante openingen nog niet – goed afging. Bijkomend voordeel zou dan zijn dat een speler van ons die graag met wil spelen, dit dat dan ook zou kunnen. Klinkt toch goed, niet?!

Een paar minuten voor de partij begon, zat ik al achter mijn bord om mijn stukken en die van de tegenstander recht te zetten. Want, een paard dat er armzalig bijstaat en een toren die een beetje lamlendig oogt dat kan natuurlijk niet.

Terwijl ik daar mee bezig was viel het mij op dat het bord – zo’n plastic ding dat te vaak opgevouwen is geweest – niet van een al te beste kwaliteit was. Er zat een gemene hobbel op de diagonaal g1-h7 en als je daar een stuk opzette, dan had dit moeite om recht te blijven staan. Verder was zowel de witte als de zwarte koningin groter dan de beide koningen en omdat ik toch en beetje conservatief ben, voelde dat ook niet lekker. Over de lopers zullen we maar niet hebben, want dat waren een soort pionnen die teveel hormonen hadden gehad.

Ik wijk nu ff af van dit verslag want je moet weten dat ik geen echt groot verliezer ben en graag iets de schuld wil geven, snap je? Dat was al jaren geleden zo, toen ik nog jong, mooi en sterk was. Toen speelde ik ook tennis en als ik dan verloor – en dat gebeurde nog wel eens – dan waaide het altijd te hard en de zon scheen in mijn gezicht en de ballen waren oud en zacht en het publiek (nou ja, er stond iemand die zich blijkbaar verveelde te kijken) maakte te veel lawaai, etc., etc.

Maar in ieder geval sprak de wedstrijdleider mooie woorden en de schaakklokken konden iets na 13.00 uur worden ingedrukt. Mijn tegenstander liep na een paar zetten naar de w.c. en toen hij terug kwam dacht ik; ‘verrek, hij lijkt wel een beetje op Magnus Carlsen’. Ongeveer dezelfde leeftijd en lengte van lichaam en zijn hoofd ook wel een beetje’, als je héél goed keek (maar dat zie ik waarschijnlijk beter, omdat ik van hem verloren heb. Dat begrijp je wel).

Goed, ik kan er toch niet om heen. Bij deze de stelling na de 10e zet van wit 10. Pb3. Als je de stelling bekijkt dan heeft deze de contouren van een Franse-opening. Opvallend is de vele vooruitgeschoven pionnen van Wit (hij speelde va-banque, omdat ze toch met 1-0 achterstonden) en de meer met stukken ontwikkelde stelling van Zwart. Nu ik deze stelling weer bekijk op het bord - al staat die in mijn geheugen gegrifd - , ben ik er best tevreden over. Omdat Wit nog niet goed ontwikkeld is, dringt het volgende plan zich bij mij op; de stelling moet geopend worden, desnoods met geweld! Wel moet er rekening gehouden worden met Pc5, want dat is natuurlijk vervelend.

Na mijn tegenstander gefeliciteerd te hebben, kwamen al  vrij snel de belangrijkste levensvragen in mij op, zoals de zin van het leven en daarna wat mij bezielt om te schaken. Nee, dat was niet fijn!!

Nu heb ik gelukkig thuis een boekje over beroemde schakers, waar niet alleen hun partijen in staan, maar ook hoe zij naast het bord in het leven stonden. Zo weet ik dat Aljechin ooit van iemand (hij wist niet eens dat die man kon schaken) in een toernooi heeft verloren. Waarschijnlijk had onze grote Aljechin die dag een bad-hair day, maar in ieder geval had hij een plan bedacht waarmee hij zijn tegenstander weleens een lesje zou leren. Echter, hij had een smerig tussenzetje over het hoofd gezien. Je kan raden hoe dit afliep. De amateur steeg in deze partij tot grote hoogte en Aljechin moest uiteindelijk opgeven. Beroemder dan de naam van de amateur is toen geworden dat Aljechin keihard – in navolging van Nimzowisch – heeft geroepen: “waarom moet ik van deze idioot verliezen!” Daarop volgend verliet hij de toernooizaal en ging hij naar zijn hotelkamer alwaar hij deze voor veel geld met zijn wandelstok persoonlijk heeft verbouwd.

Kijk, zulke dingen houden je als mens op de been. Toen ik zondagmiddag thuiskwam belde mijn vrouw (zij had het geluk een weekendje weg te zijn) om mij te feliciteren met mijn grootse overwinning. Want, zij weet niet beter en ziet in mij een groot schaker en ik denk dat we dit maar voorlopig ff zo moeten houden, ha, ha, ha….

Ik heb haar niet gezegd wat mijn resultaat was, maar wel aan haar gevraagd waar dat overtallige

servies - waarvan ze regelmatig zeurt over wat ermee moeten – nu ook alweer precies op zolder ligt. Ik heb haar alleen maar gezegd, dat ik hiervoor de oplossing heb gevonden. Gelukkig vroeg zij dit maal een keer niet door…

Wat is nu de moraal van dit verhaal en waarom zou ik nooit van Pinokkio kunnen winnen. Eigenlijk is dit heel simpel. Kijk altijd verder dan je neus lang is en Pinokkio heeft natuurlijk een heeeeeeeeellee

laaaannnggge neussssssssssssszz.

Schaakmat, Frank van Overbeek

Uit mijn ooghoek zag ik dat de partij van Frank was afgelopen en ik wilde hem al feliciteren, maar kreeg een domper te verwerken toen ik er achter kwam dat Edwin had gewonnen. Terwijl ik Edwin feliciteerde zag ik tevens dat Niek een pion achterstond. :(

Bord 6: Niek Sijbers - Louis Uiterward: 0-1
Niek was zenuwachtig, maar heeft desondanks een goede partij gespeeld. Helaas niet gewonnen, maar hij heeft zijn mannetje gestaan. Analyse in de partij is van Niek zelf.

Bord 3: Rob Nabben - Simon Plukkel: 1-0
Tsja dan de teamleider zelf. Ik was niet echt zenuwachtig, maar wel zeer gefocust. Ik zag in mijn partij veel en soms teveel. Dirk zou zeggen: "Af en toe denk je te moeilijk".

Nog twee partijen te gaan en nog twee punten te halen. Na mijn partij keek ik bij Hans en zag dat hij ook al verloren stond.

Bord 1: Herm Clevis - Hans Janssen: 1-0
Hans zegt zelf wat hij van de partij vond.

Bord 4: Paul van der Wouw - Guido Boots: 1/2 - 1/2
Paul heeft een rustige partij gespeeld en haalde het enige halfje binnen van de gehele middag.

Horst en Leudal gefeliciteerd met jullie promotie en succes in de 1ste klasse.

Het was een goed extern jaar. Oke, we zijn derde geworden door een tekort van 2 bordpunten.
We hebben een vast enthousiast team die er iedere keer weer staat. Jammer dat Willem is gestopt (Willem nogmaals bedankt en misschien is alleen extern spelen een optie voor je), maar daar hebben we Niek voor in de plaats gekregen. Voor de rest hebben we alleen nog gebruik gemaakt van John Kerren (John bedankt).

Heren bedankt voor dit jaar en volgend jaar gaan we er gewoon weer voor.