Ronde 1, zondag 29 oktober 2017
Na de bereikte promotie in het vorige seizoen, mochten we de
eerste ronde thuis aantreden tegen DJC-2 uit Stein. Het werd een klinkende, maar enigszins geflatteerde overwinning.
Onze opstellingen en uitslagen:
Blerick 2 - DJC 2
| Roland van Vliembergen | Gino de Mon: | 1-0 |
| Felix van Gemen | Marcel Graff: | ½-½ |
| Niek Philipsen | Gerard Bischoff: | ½-½ |
| Marc Kocur | Rolf van Brug: | 1-0 |
| Maarten Toll | Ron van Dinteren: | 1-0 |
| Bill Kortenoeven | Peter van Dinteren: | ½-½ |
| Jose Alonso | Leo Caessens: | 1-0 |
| Marina van Vliembergen | Hans Wijnhoven: | 0-1 |
Gino de Mon (1886) - Roland van Vliembergen (1918) De stelling voor de blunder van wit op zet 28 was de volgende:
Felix van Gemen (1887) - Marcel Graff (1871)
Met de witte stukken speelde ik tegen Marcel Graff. We openden Gesloten Siciliaans. Na 13 zetten kreeg ik ’n stelling op het bord waar
ik me heel comfortabel bij voel en kon ik gedwongen afwikkelen naar een stelling met genoeg onbalans in het voordeel van wit voor winstkansen.
Stelling na 29.
In tijdnood leek het me verstandig de stelling minder complex te maken. Helaas maakt deze zet de stelling juist heel erg complex en
had ik de dames op het bord moeten laten. Ik verkeerde in de illusie dat er vanuit de c en d pion altijd de sterke latente dreiging van een vrijpion in
zich zou hebben. Dat is echter een grove misvatting die haaks staat op alle pionneneindspeltheorie. De enige met kansen op winst is zwart, en wit moet heel
nauwkeurig spelen.
Dat ging maar zeer moeizaam. Een aantal keer ontsnapte ik totdat de stelling echt gewonnen was voor zwart.
Met nog 4 minuten op de klok gaf ik mijn tegenstander een uitgelezen kans mijn fouten af te straffen.
Marc Kocur (1870) – Rolf van Brug (1834)
In het bijzonder de eerste wedstrijd voor Blerick 2 uitgerekend tegen mijn ex-team DJC2,
waarbij vooral veel ongeloof overheerste bij mijn deelname. Van de partij verwachtte ik vooral veel stug
verdedigingswerk van mijn opponent.
Maar had vrij snel groot voordeel centrum en ruimte, met een koningsaanval als winstplan.
Echter de afwerking verliep niet zo vlot als verhoopt.
DIAGRAM: wit aan zet; wat kan wit het best doen, na laatste zet Pd7-c5.
Ron van Dinteren (1827) - Maarten Toll (1845)
Na een relatief straight forward Siciliaanse opening, kregen we op deze stelling op het bord:
Op naar ronde 2 met vertrouwen, in Noorbeek tegen ‘De Juiste Z-1’!